"Het Nederlands Poëziefilm Festival eert Paul Bogaert en Jan Peeters met de vertoning van vijf van hun films en de première van hun nieuwe film SONNET.
Paul Bogaert debuteerde in 1996 als dichter met de bundel Welcome hygiëne en wordt beschouwd als de voorman van de ‘post-postmoderne’ generatie Vlaamse dichters, die in de tweede helft van de jaren negentig opkwam. In 2011 ontving hij de driejaarlijkse Vlaamse Cultuurprijs Poëzie voor zijn bundel de Slalom soft, waarmee hij in 2010 ook de Herman de Coninckprijs won. Laatstgenoemde prijs werd hem in 2014 opnieuw toegekend voor zijn bundel Ons verlangen.
Sinds 2006 maakt Bogaert ook poëziefilms, vaak samen met beeldend kunstenaar Jan Peeters. Met hun films zijn zij vaste bezoekers van het ZEBRA Poetry Film Festival in Berlijn.
Paul Bogaert: “In 2006 maakte ik als dichter een poëziefilmpje in Windows Movie Maker, de eerste eenvoudige beeldbewerkingstool voor de gewone mens. Het was een experimentje, in de marge. Ik was ook met poëzie bezig, maar op een veel complexere manier. Ik ben het blijven doen, meestal in samenwerking met Jan Peeters. Filmpje na filmpje onderzoeken we hoe we die bijzondere interactie tussen tekst, beeld en geluid kunnen creëren. Er zijn zo veel mogelijkheden, valkuilen en kansen. Het is voor ons onderzoek én spel tegelijk. We zijn intussen al zo op elkaar ingespeeld, dat de grens tussen 'de filmer' en 'de dichter' vervaagd zijn.
Jan Peeters: “Poëziefilm maken is woord, beeld en geluid proberen te gieten in een vorm waar geen mal voor klaar staat. Ze versmelten tot een onbekende legering. Iets met lood of goud, altijd verrassen de probeersels. Daarin schuilt de vervoering voor de maker, telkens opnieuw te mogen uitvinden. Ook voor de kijker begint er hopelijk ergens iets te blinken. Misschien een ader beeldspraak, slingerend doorheen de verschillende lagen van het werk.”
Jan Peeters is beeldend kunstenaar en experimenteel filmmaker. Zijn praktijk wordt gekenmerkt door multidisciplinariteit: hij tekent, schildert, schrijft, drukt, beeldhouwt, ontwerpt of filmt, met een bijzondere interesse in medium- of genredoorbrekende vormen. Hij werkt vaak op de grenzen van media, maar ook van fictie en non-fictie of van narrativiteit. Terugkerende thema’s zijn van existentiële aard: het landschap, (on)eindigheid, de mens als maatstaf voor de dingen, het toeval.
Hij werkt samen met andere kunstenaars en schrijvers voor zijn poëziefilms (o.a. met Paul Bogaert) en documentaires (o.a. Sculture nel tempo (2020) met Dany Deprez). Zijn werken maakten deel uit van tentoonstellingen en festivals in binnen- en buitenland. De poëziefilms werden geselecteerd op grote internationale poëziefilmfestivals."
Paul Bogaert debuteerde in 1996 als dichter met de bundel Welcome hygiëne en wordt beschouwd als de voorman van de ‘post-postmoderne’ generatie Vlaamse dichters, die in de tweede helft van de jaren negentig opkwam. In 2011 ontving hij de driejaarlijkse Vlaamse Cultuurprijs Poëzie voor zijn bundel de Slalom soft, waarmee hij in 2010 ook de Herman de Coninckprijs won. Laatstgenoemde prijs werd hem in 2014 opnieuw toegekend voor zijn bundel Ons verlangen.
Sinds 2006 maakt Bogaert ook poëziefilms, vaak samen met beeldend kunstenaar Jan Peeters. Met hun films zijn zij vaste bezoekers van het ZEBRA Poetry Film Festival in Berlijn.
Paul Bogaert: “In 2006 maakte ik als dichter een poëziefilmpje in Windows Movie Maker, de eerste eenvoudige beeldbewerkingstool voor de gewone mens. Het was een experimentje, in de marge. Ik was ook met poëzie bezig, maar op een veel complexere manier. Ik ben het blijven doen, meestal in samenwerking met Jan Peeters. Filmpje na filmpje onderzoeken we hoe we die bijzondere interactie tussen tekst, beeld en geluid kunnen creëren. Er zijn zo veel mogelijkheden, valkuilen en kansen. Het is voor ons onderzoek én spel tegelijk. We zijn intussen al zo op elkaar ingespeeld, dat de grens tussen 'de filmer' en 'de dichter' vervaagd zijn.
Jan Peeters: “Poëziefilm maken is woord, beeld en geluid proberen te gieten in een vorm waar geen mal voor klaar staat. Ze versmelten tot een onbekende legering. Iets met lood of goud, altijd verrassen de probeersels. Daarin schuilt de vervoering voor de maker, telkens opnieuw te mogen uitvinden. Ook voor de kijker begint er hopelijk ergens iets te blinken. Misschien een ader beeldspraak, slingerend doorheen de verschillende lagen van het werk.”
Jan Peeters is beeldend kunstenaar en experimenteel filmmaker. Zijn praktijk wordt gekenmerkt door multidisciplinariteit: hij tekent, schildert, schrijft, drukt, beeldhouwt, ontwerpt of filmt, met een bijzondere interesse in medium- of genredoorbrekende vormen. Hij werkt vaak op de grenzen van media, maar ook van fictie en non-fictie of van narrativiteit. Terugkerende thema’s zijn van existentiële aard: het landschap, (on)eindigheid, de mens als maatstaf voor de dingen, het toeval.
Hij werkt samen met andere kunstenaars en schrijvers voor zijn poëziefilms (o.a. met Paul Bogaert) en documentaires (o.a. Sculture nel tempo (2020) met Dany Deprez). Zijn werken maakten deel uit van tentoonstellingen en festivals in binnen- en buitenland. De poëziefilms werden geselecteerd op grote internationale poëziefilmfestivals."
